YOU NEVER WALK ALONE
Φέλλας σήμερα θα προτρέξουμε τις εξελίξεις και θα κάνουμε αναφορά σε έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχουν περάσει από την ιστορία του ποδοσφαίρου και σίγουρα σε έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες που είδε ποτέ το ευρωπαικό ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον 34χρονο πλέον αρχηγό της Λίβερπουλ Στίβεν Τζέραρντ (30/05/1980).
Ο Τζέραρντ , οπαδός της Λίβερπουλ από μικρό παιδάκι , άρχισε να παίζει στις ακαδημίες και τις ομάδες νέων σε ηλικία μόλις επτά ετών. Εκεί παρέμεινε απο το 1987 μέχρι και το 1998 , όταν και μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα για να γίνει το μόνιμο σύμβολό της και να σταθεί δίπλα σε άλλα θρυλικά σύμβολα του τεράστιου αυτού συλλόγου όπως ο Ίαν Ρας , ο Κένι Νταγκλίς , ο Στιβ ΜακΜάχον ,ο τεράστιος Μπιλ Σάνκλι. Ο τωρινός χαφ της Λίβερπουλ έζησε σε μία εποχή διαφορετική από όλους τους άλλους. Μία εποχή του κακού μοντέρνου ποδοσφαίρου όπου οι περισσότεροι παίκτες βάζουν πάνω από ομάδες και συναισθήματα , τα χρήματα , τους τίτλους και τη δόξα. Αυτός , όμως επέλεξε να αγωνίζεται για όλη του την καριέρα στην ομάδα που υποστήριξε , στην ομάδα που μεγάλωσε και που αγαπάει . Δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Λίβερπουλ , αν και πέρασε το λιγότερα δεκάδες πέτρινα χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποια κύπελλα και 1 τεράστια ευρωπαική διάκριση .
Οι τίτλοι που συγκέντρωσε όλα αυτά τα χρόνια ήταν μόλις 2 κύπελλα Αγγλίας, 2 Λιγκ Καπ, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και 2 Σούπερ Καπ. Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του (μέχρι σήμερα το απόγευμα) ήταν αδιαμφισβήτητα ο αλησμόνητος τελικός της Κωνσταντινούπολης το 2005 με αντίπαλο τη Μίλαν. Σε εκείνο το ματς όπου η Λίβερπουλ έχανε με 3-0 στο ημίχρονο από την τεράστια τότε Μίλαν , αλλά με μία επική ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο έστειλε το ματς στα πέναλτι και εκεί κατέκτησε το τρόπαιο. Το πράγμα που θυμόμαστε από εκείνο τον τελικό (πέρα από το αποτέλεσμα και τον Ντούντεκ στα πέναλτι ) είναι τον αρχηγό να σκοράρει και να γυρνάει στον κόσμο κάνοντας το νόημα αντεπίθεσης. ΑΥΤΟΣ το πίστευε . Στα μάτια μου τότε για πρώτη φορά έδειξε τι πάει να πει αρχηγός μίας ομάδας . Εδώ μπορείτε να θυμηθείτε το επικό εκείνο ματς. Αξίζει επίσης να δείτε με ποιους συμπαίκτες κατακτά το κορυφαίο τρόπαιο. Παίκτες εργάτες αλλά σε καμία περίπτωση πρώτης κλάσης. Ενδεικτικά θυμόματε τον Βλάντιμιρ Σμίτσερ , τον Ιγκόρ Μπίσκαν , το Λουίς Γκαρσία , το Σάμι Χίπια , το Μίλαν Μπαρος και τον σκληροτράχηλο έταιρο αρχηγό της ομάδας Τζέιμι Κάραχερ. Παίκτες καλοί αλλά όχι αυτού του επιπέδου. Αυτό κάνει το κατόρθωμα τότε ακόμη μεγαλύτερο για όλη την ομάδα και φυσικά για το Στίβεν.
Μετά από εκείνη τη στιγμή , η σημαντικότερη στην καριέρα του ίσως φτάνει στο πιο σημαντικό σημείο. Τώρα που κλείνει τα 34 και φαίνεται πως μέσα στο γήπεδο είναι πλέον αρκετά κουρασμένος. Πως τα χει δώσει όλα για αυτήν την ομάδα . Και η επιβράβευσή του θα είναι να επαναφέρει την ομάδα του στη θέση που της αξίζει και που δεν έχει βρεθεί εδώ και 24 χρόνια . Τόσα πέρασαν από το 1990 όταν η μεγάλη ομάδα του λιμανιού κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα. Για αυτόν τον παίκτη θα είναι η μεγαλύτερη δικαίωση αυτός ο τίτλος και θα μείνει το όνομά του για πάντα στην ιστορία. Όχι γιατί το κατακτά μόνος του , αλλά για την επιμονή του και την πίστη του στην ομάδα που αγάπησε και μεγάλωσε. Φέτος , φάνηκε από την αρχή ο πανηγυρμσός του σε κάθε γκόλ το έδειχνε πόσο το ήθελε , πόσο το ζήταγε. Πιο πολύ φάνηκε μετά τη νίκη επί της Μάντσεστερ Σίτι με 3-2 όταν στο τέλος του αγώνα είδαμε αυτήν την εικόνα, που δεν σχολιάζεται κάπως. Μακάρι να κάνανε και οι δικοί μας αρχηγοί και οι αρχηγοί κάθε ομάδας έτσι .
Υ.Γ.1. Στο διαστημικό ποδόσφαιρο της φετινής Λίβερπουλ με την μαγική τριπλέτα Σουάρεζ (ο καλυτερος επιθετικός φέτος με διαφορά) Στάριτζ και Στέρλινγκ/Κουτίνιο θα αναφερθούμε εκτενώς όταν το σηκώσει και τυπικά.
Υ.Γ.2. Μετά και το σημερινό αυτό που θα του λείπει θα είναι μία εθνική διάκριση. Η Αγγλία έχει το καλύτερο ροστερ που είχε ποτέ , οπότε.. Θα τη δούμε και αυτη αναλυτικά σε επόμενο άρθρο όταν και θα παρουσιασουμε ολες τις ομάδες του Μουντιάλ με όλα τα παιχνίδια τους και την πιθανή πορεία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου